Sefere çıktık
Karıncaları rehber kılarak
Onlar kadar meşgul
Onlar kadar çalışkandık
Ümitsizlendiğimizde oldu
Umut dolu günlerimizde
Arafında geçti işte
Kalp atışlarımız

Şimdi her şey yerli yerinde
Yerleri değişmemiş eşyalar
Bahçenin saksılarını
Islatan yağmurlar
Zamanda aynı yerinde
Koparılmamış yapraklar
Astığın aynı yerde

Biliyor musun rüyalarım değişmiyor
Onlarda her gece aynı yerde
Bir tek ellerin yok ellerimde

Gözün gözüm önünde
Nefesin nefesimde
Şimdi zaman zamana dayanmıyor
Beklemek bitmeyen yol oluyor
Olmasaydı bende mümin inancı
Dayanamazdı nefsim sabreylemeye

Gece sabaha doğum sancısıyla bitiyor
Yitiyor bir gün daha sensiz yitiyor
Yaşamak zor unutmak zordan da zor
Sensizlik hepsinden zor

Çağlardan günler yeni değil eski bende
Toprağına yeni bir gül ekilmez
Gönlümdeki topark halen seninken
Solmuyor ektiğin güller
Donmuyor kış ayazında bile

Sefere çıkmıştık seninle
Sensizliği hiç düşünmeden