Anadolu kadını, ’var mı’ diye sorarlar?
Evet vardır her zaman, Anadolu kadını.
Eşinden hiç ayrılmaz dağda, kırda, bayırda
Bir’le birdir her zaman, Anadolu kadını.

İffetin timsâli o, tüm cihan onu tanır
Şefkatte, merhamette, çizilmez ona sınır
Sorsanız da adını söylemekten utanır
Kalpte sırdır her zaman, Anadolu kadını.

Doyurur yavrusunu kalsa dahi kendi aç
Çoraklaşan kalplere sevgi tohumunu saç
Ayağın altı cennet, kendi başımızda tâç
Biz de serdir her zaman, Anadolu kadını.

Anne mi olacaksın sen de alış bu günden?
Döner durur çark böyle usul olmuştur dünden
Ne güzel bir örtüdür, maddî/mânevî yönden
Eşe surdur her zaman, Anadolu kadını.

Alışmış hizmete o, gerekirse sürünür
Dolaşmaz açık/saçık, örtüsüne bürünür
Dünden beri bu böyle ne görür ne görünür
Ele kördür her zaman, Anadolu kadını…

Rabb’im hasta kalpleri kavuştur tabîbine
Bütün mahlûk hayrandır mahbûb’ül kulûb’ine(*)
Kâlû belâdan beri meftundur Habîb’ine
Yâre yârdır her zaman, Anadolu kadını.

Hanifi KARA

(*) Mahbûb’ül kulûb: Bütün kalplerin sevgilisi,
Hz. Muhammed (s.a.v)

KADIN DEMEK

Hayâ demek, iffet demek ar demek
Sevilmesi, gerekli bir yâr demek
Çözülmesi, çok zor olan sır demek
Elbette ki, her erkeğe o gerek…!!! (*)

08/03/’21
Hanifi KARA

(*) Gününüz kutlu, yuvanız mutlu olsun…