Nerde gezsin gönül, mekân bulmak zor
Hangi gönle yaklaştınsa seni gördü hor
Sevilmeyen bir yüreğe düşer elbet kor
Masallsa bu yaşananlar kimler iyiydi
Ya değilse azizim, mekân mahşer yeriydi.

Kim istemez başı da ersin göğe keyfile
Mutluluk denen güler yüzdür, gerisi nafile
Sen de bu hususta çekiyorsan dert, benimlesin
Sabrındır sakla onu inatla, mücâdele edersin.

Birileri alabildiğine kaçıyor insanlardan
Anlamak kâbil kanımca, haksız da diyemem
Aranan yegâne şey mutluluktur eminim
Zûlme ve haksızlıklara tahammül edemem.

Sonu gelmeyen öfkeye bence delilik derler
Şiddetin her türlüsünü mübâh görürler
Üç günlük dünya hayatını da zehir ederler
Ellerinde nihayet kalır koskoca yokluk
Bizse sevgiyle doyduk, zûlümlereyse ebeden toktuk.

Dedik ya, zararın neresinden dönülürse kâr
Unutulur bir zaman yaşanan o derin acılar
Açılmak varken güzelin gölüne, okyanusuna
Takılıp maziye durmanın ne anlamı, ne yararı var.

Sevgi dilidir bizimki her şeye rağmen
Kusurların düzeltilmesi gerekir fırsat varken
En büyüğü odur ki hakemin tartışılamaz
Sevgiyle çarpan kalbi; fitne,fesat durdurmaz.

Kırk yıl boyunca Yunus da aramadı mı onu
O ki sevgilerin doyduğu, doğurulduyuydu
Ne kazancı, makamı, ne dünya hevesi anlamsızdı
Sevgiye, sevgiliye giden yol anlamlı ve pahasızdı.


Oğuzhan KÜLTE