Yerken de haz verir sana, yeni pişmiş bir ekmek
Hamuru kıvamda ise, yenir keyiflenerek
İnsan da hamur gibi, mayası çok önemli
Tutmamışsa mayası, uzak dur ölene dek.

Ufak tefek hatalar göze gelmez çok defa
İnsan yanlış yaparak, ulaşır doğrulara
Bu nüanslar önemli, doğurur sevgi, öngörü
Yüze tebessüm veren, onun adı hoşgörü.

Güvenilmez her kula, yarı yolda bırakır
Ne zaman düşse işin, sonunda karnın ağrır
Oysa verilen sözler, ölümüne tutulur
Ahde vefalı olan, yükünden de kurtulur.

Kibirle gezinerek, herkese tepeden bakanlar
Sanırsın ki azizim, dünyayı yaratmışlar
Allah bile sevmiyor, üstünlük taslayan kulu
Alçakgönüllülük güzel, diğer adı tevazu.

İsterse yansın malın, servetin de tükensin
Esaslı bir kul isen, bunu hesap edersin
Rütbe,makam,mal için, sakın tuzağa düşme
Doğruluk derler ona, düşürmez seni zillete.

Açar sofrasını, mülayim, gönlü bol, evini açar
Tanrı misafiridir der, konuğunu ağırlar
Uzatır düşene eli, çıkarır gayretiyle
Konukseverdir birisi, diğeriyse lütûfkâr.

Nasıl da helâk olmuş sayısızca kavimler
Onlara da verilmişti izzet,ikram, nimetler
Çıktılar haset, kin,zulm ile doğru yoldan
Rablerini bırakıp, türlü puta taptılar.

Daha küçük yaşlarda işlenmelidir insan
Değerler ortak payda ve üstelik de nişan
Yaşanan yozlaşmanın bitimi burda saklı
O ki, huzur, mutluluk, ortak yaşama aklı.

İnsanoğlu ne garip, bilmiyor yetinmeyi
Yitirince onu insan yapan pahasız değerleri
Düşüyor çukuruna aczin, fakat ne fayda
Yaşıyor felâketi ummadığı bir anda.


Hizmet ederler tümü akıl, ahlâk ve mantığa
Birleştiren biz özdür, topluma da sigorta
Onlarla güzeldir toplum, doğa, velhasılı dünya
Hazinedir şu değerler, pusula insanlığa.