Esmer bulutlarbugün aradım Ferhad’ı düşümde elimi tuttu ya umuda bağladım işi hemen mutluluktan oturup kaldım yerimde ellerini hiç bırakmadım ne zaman gün görecek bu yerler dedim ne zaman açığa çıkacak birbirimizdeki izimiz sokak satıcıları bile fark edecek bizi masal satacak sevdamız yine kapımın önünde durup bakacak mı o olacak babamın sesi incitmeden uyandıracak uykudan onun kadar güzel ’anne’ diyecek karşılıklı yudumlarken çayımızı iç geçirmeyeceğim arada bir yanımda olacak sıkıntılı anımda tamamlayacağız yarım düşleri somut bir şey gibi tutacağız sevgiyi gül kokacak evimizin bahçesi yine onsuz ıslandım yağmurda neye yaradı düşüme gelmesi gözlerinden uzakta uyandım uykudan esmer bulutlara daldı gözlerim sokak köpekleri havladı uzaktan.. 10. 02. 2014 / Nazik Gülünay |