İnsanlık kan kaybediyor. Değerler ölüyor. Menfaat baş tacı olmuş.

Zemheri ayazında sabahı selamladım gene,
Onurlu babam! Can babam, seninle konuşuyorum içten içe,
Yalnız yürüyorum lakin, güne gülen ilk saatlerde senin sessiz sohbetin ısıtıyor içimi,
Güneşte kavrulan yaprak gibi al al oldu yanaklarım, gözlerim sus pus, soğuk ne ki!
Hep ben konuşuyorum, düştü yine lal çenem, bu hoş sohbetin rengiyle demleniyor, kaynadıkça kaynıyorum.
Defalarca kırdılar, bir dal misali, defalarca kırdılar baba ama hiç eğilmedim, çizgimden ödün vermedim.
Senin çelikten dik duruşunu resmeden hamurunla yoğrulmadı mı mayamız baba!
Varsın dürüstlük mat olsun yalancı arsızın süslü yalanına,
Yerinde yeller esiyor insanlığın baba, iyi oynayan şah olmuş, şah olmuş bu sınavda baba!
Sarı kartlar Adem olana, kırmızı kartlar yüreği her dem doğru olana.
Maskara olmuş namerde, kalbi güzel Ademler, babam, maskara!
Sözümüz servet olur dinleyene, yüreğimiz mertlik naraları atar anlayana lakin ne yazık herkeste sinsi bir telaşa,herkesin acelesi var,
Desinlere bir mal sevdası, kin, nefret ve kibir yüklü, kirli heybe, iki yüzlü süslü sözler ve sahte gülen sinsi yüzler babam,
Vallahi kibir kabri unutturmuş, ömrü nefsinin kölesi olmuş zavallı olana,
Onurlu babam! Yiğit babam çatladı sonunda sabrımın sabrı,
Varsın cehennem harlansın, coşsun coştukça,
Mal, mülk aşkına,
Çıkar, hırs uğruna,
Kin, nefret besleyip,
Çalıp, çırpan ve de çarpanlara,
Dünyasını cennet eyleyip,
Ahiretini, toprağını, Vatanını, aslını satanlara,
Tüm gücümle haykırıyorum:
“Zalimler için yaşasın cehennem.”

Zemheri ayazında sabahı selamladım gene,
Onurlu babam! Seninle konuşuyorum içten içe,
Yalnız yürüyorum lakin günün ilk saatinde senin sessiz sohbetin ısıtıyor içimi,
Onurlu duracakmışız meğer namerdin yalanına, birikmişliğine ve de kirine babam,
Şu şafağın zemherisinde güneş sinmiş, yıldızlar geliyor üzerime üzerime, soğuk ne ki!
Komşuluk, hayırseverlik, paylaşım; selfilere poz veren geniş sofralarda sonsuza giden yol gibi boy boy serpilmiş ortalığa babam,
Sahtelik volta atıyor on metrekarelik, şu köhne iki kapılık handa,
Herkes haklı, herkesin ağzı var, herkes iyi, herkes mutlu, saf tuttuğu, sığındığı limanda,
Dümen aynı, perde aynı, yüzler aynı, kalpler aynı fakat dil başka babam, dil başka....
Yerinde yeller esiyor insanlığın, kağıttan olmuş Adem, iyi oynayan şah olmuş bu sınavda baba!
Kurt sofrasında babayiğitler, şaşkın şaşkın izliyor fırıldak olanı, dönen dolabı,
Boş yere döküyorum baba, boş yere döküyorum içimi, kağıttan olmuş Adem, kağıttan.
Mert hedef olmuş namert ise avcı, insafsızca vurdukça vuruyor babam,
Maskara olmuş namerde, kalbi güzel iyi kalpli yiğitler babam, maskara!
Vallahi kibir kabri unutturmuş, ömrü nefsinin kölesi olmuş zavallı olana,
Onurlu babam! Yiğit babam çatladı sonunda sabrımın sabrı,
Varsın cehennem harlansın, coşsun coştukça,
Mal, mülk aşkına,
Çıkar, hırs uğruna,
Kin, nefret besleyip,
Çalıp, çırpan ve de çarpanlara,
Dünyasını cennet eyleyip,
Ahiretini, toprağını, Vatanını,aslını satanlara,
Tüm gücümle haykırıyorum:
“Zalimler için yaşasın cehennem.”

İbrahim KOVAR
07.02.2021