Adamlık çizgisinden zerre taşmadan yürüyorum...

Sinsi gözlerin gölgesi kambur gibi düşmedi hiç sırtımdan.

Mezun oldu gençliğimin ağaran her anı,

Hatıra defterime resmettim eskiyen ne varsa.



Yıllar herkesi bir başka renge boyarken,

Arka safta, kabuk değiştireni izliyor buldum kendimi,

Savruluyor insanlık o taraftan bu tarafa, yazık!

Şahsiyet köle olmuş, yürek sefil, anlamsızca.



Karpuz gibi dilim dilim olmuş densiz, ne ucuz.

Yürek yanmaz mı mayanın çürüdüğüne, ne kötü bir yol!

Dürüstlük bu kadar mı yokuş,

Milletin diliyim gardaş, bu nasıl bir yok oluş!



Yüreğimin orta yeri yanıyor,

Yaslı gözlerim uzaklarda arıyor ademi,

Ne oldu bize gardaş, ne oldu?

İnsanlık kanser olmuş, azar azar ölüyor!



Bir yudum su damlası gibi hayat versin,

Düşsün toprağa düşer gibi, gülsün Dünya,

Saçı başı ağarttı bu yok oluş, Yok mu bir umut!

Mezun oldu gençliğimin ağaran her anı.



İnsanlık kanser olmuş, azar azar ölüyor...

Milletin diliyim gardaş, bu nasıl bir yok oluş...

Şahsiyet köle olmuş, yürek sefil, anlamsızca...

Adamlık çizgisinden zerre taşmadan yürüyorum......



İbrahim KOVAR

03.07.2021