Kan Çiçekleriartık tutamıyorum içimde acımı kınama beni lütfen bırak bu sefer de hıçkırarak ağlayayım olmaz mı hem neden kızıyorsun ki bana ağlıyorum diye yoksa ağlamak tanrı katındaki en büyük günah mı soruyorsun bana neyin var diye inan ben de isterdim sana her şeyi anlatacak cümleler kurmayı ama her seferinde yenilince zihnimin acizliğine unutturdu acılarım sana anlatacaklarımı işte bu yüzden tabii ki anlayamazsın beni bir mırıltıdan öteye geçemezken söylediğim hiçbir söz sana ulaşamadan kuruyup düşüyordu çünkü anlamları sonunda tutamadım tabii ki tıpkı sözlerim gibi sonsuz bir düşüşe çevirdim hayatımı düşmek sorun değildi ama o ensemden aşağıya doğru ilerleyen sinir bozucu o korku yok mu ah o korku aslında en cesur halimde bakmak isterken azrailin gözlerine her seferinde yenilip korkuma tutamayınca da lanet olasıca o bir damla yaşı bir hiç uğruna kaybetmiş oldum tabii ki o son ve görkemli savaşımı istersen ayıpla sen de beni hatta haydi durma sen de yapıştır yakama layığını inan koymaz bana nasılsa uzun zamandır üzerimde taşıyorum herkesin bana yapıştırdığı tüm o ayıpları sakın üzülme hiçbir işe yaramazsa bile en azından daha da zengin gösterir karalanmış sıfatımı hem biliyor musun belki bilmiyorsun diye söyleyeyim fiziksel acı asıl sorun değildir hiçbir zaman bilirsin ki zamanla bir şekilde iyileşir ama insan kendi ruhunu tekme tokat döver ya bazen hatta görünürde olmaz ya hiçbir yarası işte o zaman kanayıp durur da içinde sürekli bir şeyler ama dindiremez ne yapsa da bir türlü o acıyı yine de işin en kötüsü bu da değildir işin en kotüsü -artık anlamandır- ölüm bile iyileştiremez kanayan bir ruhun yaralarını şimdi ne olursun git ama gitmeden kapat o lanet ışıkları yakıyor gözlerimi kahrolası aydınlık sonra ne yapsam da susturamıyorum beynimde çınlayıp duran küfür dolu bağrışmaları boşuna bakma bana öyle pes ettiğim için hiç mi hiç utanmıyorum kimseye diyecek bir sözüm de yok artık ey toprak sadece sana sesleniyorum üşüyorum hem de çok üşüyorum lütfen bir an önce üzerimi örter misin eğer bir karşılık beklersen sen de benden sana söz tüm saklı kalmış tohumlarına yuva yapıp bedenimi her bahar senin için açtırırım kanımla suladığım o gülleri y... |