Ölmekse aşkın adı. Ölüm kamburumda mezar taşı
’ Ölmekse aşkın adı
Kendi yalnızlığına bıraktığında adayı. Atlıkarıncalar ağlıyorlardı çocukluğuma Gülerken kıyıdaki yalının puşt oğlu Martılar çığlık çığlığa uçuşmuştu Ve tırtıllarım öldüğünde avuçlarımda Katilleri babandı Ki çok severdim Üstelik postacıydı Ve getirdiği hiç bir mektupta adım yazmazdı. Ve ben Hiç ölmezdim gökkuşağımızın altında. Yıldızlarında. Rengini bilmezdi kimse Siyahtı Pırıl pırıldı bizim yıldızlarımızdı Kıçım yırtılırdı inandırana kadar çocukları Anlatana kadar kuşlara böceklere Oysa karşıydım küfüre Öyle boktan bi durumdu ki şimdi Alfabeden sırasız hem de ne gelirse Taşına toprağına. İzmir’ine İstanbul’una adasına da off Affetsin yaradan Aşk olsun sığınağım. Ölüm kamburumda mezar taşı ’ ..... Yalçın Gözetelik |
Siyahtı
Pırıl pırıldı bizim yıldızlarımızdı
Kıçım yırtılırdı inandırana kadar çocukları
Anlatana kadar kuşlara böceklere
Oysa karşıydım küfüre
Öyle *oktan bi durumdu ki şimdi
Alfabeden sırasız hem de ne gelirse
Taşına toprağına.
İzmir’ine İstanbul’una adasına da
off
Affetsin yaradan
Aşk olsun sığınağım.
Ölüm kamburumda mezar taşı ’
.....
Harikaydı ve seçkiyi hak eden bir şiirdi şair kutluyorum...