Sessizliğin ilahi Senfonisikeşke mecnun gibi yansaydım kor çöllerde tutunmadan kuyularda ışığın körlüğüne gecenin çarşafları mistik örtü rüyalarıma ıssızlık ihtişamlı, özlemim âlemin sahibine ve sabırla yazsaydım adını çayın deminde göz kapaklarına nur düşen bir derviş gibi ağlasaydım izlerken o sonsuz açık parlayanı kutsal kılsaydım sarhoşluğuma ilahî aşkını uzak dursaydım insanlığın aciz kıyılarından atsaydım kendimi dağların ve kırların bağrına ruhum kır çiçeğine düşen taze şebnem olsaydı hayat verseydim leyla’nın sonsuz saf düşlerine son bir kez yaslansam imanın kutsal ateşine kavuşmak nasip olur muydu âlemin çatısında bir tek leyla’yı sevseydim belki de tapsaydım benzer miydi halim firavunun son anındaki ibadetine… |
Sessizliğin ilahi Senfonisi şiirini, beğeniyle okudum. Nice güzel şiirlere diyor, Şair Arkadaşımı içtenlikle KUTLUYORUM...