Sorma seni sana Anlatamam
seni sana anlatamam
anlamıyorsun ki ağladığında sesini duyuyorum şiirlerimle siliyorum gözyaşını güldüğünü hissediyorum ve seninle gülüyorum peki ya sen gözyaşlarıma ellerinle dokunabilir misin ellerinle silebilir misin cesaretin var mı buna çay bile sensizlikte demlenirken dudaklarının ve söylediğin o şarkıların bu kadar güzel olduğunu bilmiyordum tüm kelimelerim o kadar yetersiz ki bu acıyı anlatamam tarif edemem anlatsam da o kadar değersiz ki en derinde kalbinde bir yer olduğunu biliyorum seni sevdiğimi söylemenin mümkün olduğu bir yer sorma anlatamam anlamıyorsun ki o derin gizemli yere yaklaştığımı hissediyorum ama bunu sana açıklayamam ki seni sana anlatamam anlamıyorsun ki kimi zaman gülüşün gül bahçesi kim zaman zulüm gibi yakıcı kah çocuksuyum deli deli kah zincire vurulmuş gönlüm yüreğimde senin mührün var gel de aldırma renk renk gözler alev alev dudakları görüyorum koşup seni arıyorum anlayamazsın gökte yıldız görsem aklıma geliyorsun bilemezsin seni kentlerde seni bulutlarda seni denizlerde görüyorum seni deli divane aklımdan koruyorum hep aklımdasın bilemezsin hem nerden bileceksin ki senin yayında sana herkes gibi bakıyorum yüküm ağır seni saklıyorum kalbimde ağlamayı gülmeyi üzülmeyi bilirsin de beni nerden bileceksin ki içtiğim sigaraları nefesimi boğan dumanı adını duyunca düğümlenen boğazımı şarap gibi açtığım akşamları sensiz vardığım sabahları nerden bileceksin ki bilsen de umursamazsın biliyorum bilsem de elimden tut beni uykusuz gecelerden çek uçurumlardan düşmeden tutamayacaksan elimden bana öğret vurdumduymazlığını yargılamada bu şairi yokluğuna alışkın sensizliğin çöllerinde susuzluğa da alışkın zamansız sevdin deme elim kolum bağlı telaşla ölümü olacak ışıkta dönen pervaneyim bir renk arıyorum gözlerinde bir umutla ha sakın ha ölümlerimi gözlerinle sorma ne de olsa tükenmez bu şiirin sana aşkı tükenmez kalemim sen olursun şiirlerimde tükense de boş ver be güzel kadın sen gelme ben adını demesem de anlıyorsun aslında sorma ben seni sana anlatamam... |