Benim mütemmim cüzü’m Sensin
uzat ellerini
-ki beni yakışı
afrikadan yazılan bir mektup sıcaklığı...


Seni beklemek
güneşin etrafında dönen dünyanın
takvim yılgınlığı
günahlardan münezzeh illegal bir yara,
yüzümdeki esmer ölü gülüş
hiroşima felaketi
son bakışının ivmesiyle k/anıyorum
pastoral bir ceset torbasında
nagazakide kavruluyorum...

hayat kısa
Sen gitme, kuşlar yine uçar
tüm haritalar silinse de yeryüzünde
varlığım şık durmuyor yokluğunun üstünde


tenimin kara parçaları su altında
veda sözlerine takılı kaldı zaman
uzuvlarım ayan beyan korkak
mayınlı bölgedeyim yokluğunda
Ve gözler
organ bağışlar gibi ıslattı yanaklarımı
son bir bakışın patlarken yüzümde...

dur, gülüşlerini bırak yüreğime
birlikte gidelim , gidilecekse
kal, yorgundur Ay Güneş’e
bulamaz evini ayaklarım yokluğunda
bendeki Sen sancısından sığınırım tapınağına

kurban edilişin kaç hali varsa
O kadar ritüelle sundum
hiçliğimin iç organlarını
yağmaladığın sevda bahçemin tam ortasında


Sustur kızdırdığın göğü
içimi dövüyor yağmur damlaları
kısılsın şu sana ait olmayan sesler
şarj etme
sevdamı katleden enstruman çığlıklarını...

Sözlerinin telakkisi
izmihlaldir ikbalsiz suskuma!

benden bir ömür silen yanakların
kayıtsız kalamaz cennet görmüş dudaklarıma!


yakından görmeye henüz alışmamışken
üzerime kapaklanan karanlığa
Sensizliğin soğuk ve kasvetli mevsimindeyim
istilacı bir hançer durur
soluğumla seni bana getirecek her cümlede
itiraf et ne olur
Sen de bir isim bulamadın
bu anlamsız yenilgiye
göğün mavi atlasını
daha fazla yırtma yokluğunla...


Sen ; kutsadığım sujem
yazının icadı susmanla başlar,
isminin harflerinin şah damarından
nice makyajı akan tarih
Senin varlığına öykünerek
ilkel çağı bitmeyen insanlığa
yokluğunun maviliğinden milatlar bağışlar...