DÜŞ (ÇIK)ARTMASI (Selma pekşen)
Siyahla yoğrulurken uçsuz sema
Düş (çık)artması başlar usulca ……………………. Ve gözlerimde düğümlü ağıt Çözülsem bir el(veda) siler mi beni Şiirlerde tutuşan yürek Ne kadar yansa da erir mi hasret Bir tutam umut ceplerimde Sökülse döküldüğü yer ayaklarımın dibi Mil çek gözlerine ayrılığın Görmesin nasıl yaşadığımı ölüm gibi... Ne diyebilirdim ……………………..? Böylesi el(veda) kanatlanırken avuçlarımdan Hala sıcaklığı dururken parmak uçlarımda gidenin Bir, derin yaraların kanı durmaz sanırdım. Ne bileyim? Kül bastıkça dağlanan can yarasının böyle dindirilmediğini Soğur kan kaybeden umut Ben üşürüm Soğudukça yatağımın sensiz yanı Titrerim, başlar düşlerimin hazanı Usulca Sessizce Ölümüne uyurum… SELMA PEKŞEN |
Sökülse döküldüğü yer ayaklarımın dibi
ÇOK GÜZELDİ SAYGILARIMLA