AŞK KANAMADAN ÖNCE(Selma Pekşen)
__________________Aşkı şeytandan
__________________Sabrı ilk insandan öğrendim __________________Kabilin fikrine kan damladığında . Yozlaşmış gönüllerde firari eylemci aşk Külfeti can bedelinde bir diyetle İnadına kardeşliğe sıkılan kurşun Ve ellerime bulaşan sis kokulu bir devran. Kervanı yolcusuz yalın ayak sıratta Çakıl taşlarına değdiği an can telaşı Ayalarımı yırtan masum bildiğim toprak Kaç yüreğe sığdı da,yürek nihayetinde toprak. Mizanı dengesiz kainatın, kopuk zinciri Kirpik arası hülyanın yitik benliğinde aşk. Martı kanadında uçurduğum deniz kadar mavi Son kez bakışların gizeminde can havli. _________________Oysa Havva değildik doğarken _________________Daha doğurmayı umduğum sevi _________________Kan kaybında boğulan Habil’in hayalleri. Zin kelepçelerken gönlünü adı destan zamana Leyla silüetli korkular çöl sıcaklığında yanmaya döngü. Baş ucu masalı kaldı yadigar dünden bugünlere Belki Ferhat’lar uyanmalı düşten yeni düzene. Sımsıcak ellerde kenetlenen parmaklar aşk Ya da sevgilinin saçları kadar dokunulası yumuşaklık. Umduğun değil kör kuyulardan haykıran nida Çıkrık sesine karışırken paslı helkenin çınlaması. Boş yüreklerde yankılanan duygusuz aşk Adın kaldı zihnimde destan gibi, film gibi. Üç harfle ne büyüktünde evren dar gelirken Şimdi eskici bile almaz oldu eskimişliğini. ________________Artık gökten üç elma düşmez ________________Cennetten kovulana kadardı aşk ________________Şeytan bana uymadı ya,ben ona uyana dek. SELMA PEKŞEN |
Adın kaldı zihnimde destan gibi, film gibi.
Üç harfle ne büyüktünde evren dar gelirken
Şimdi eskici bile almaz oldu eskimişliğini.
Burada aşkımı yeriyorsunuz... Aşkı bu hale getirenlerimi... Aslında aşk her zaman aşk... Geçmişte değil yaşarken her zaman büyük...