"Çok uzak değil
Daha dün gibi hayalin gözlerimde
Bir bilse yelkovan zamansız gideceğini
Kovalarmıydı son hızla akrebini
Dururdu yakaladığı yerde akrep üstünde
Zehirlenmek pahasına huzurdu ölüm.

Ve biz martı kanadında iki sevgili
Sonsuzluğa doğmaktı gülüm..."

“Duygular, kuşlardan ürkek.”
İnsanlar duyguların karargâhı, kalbi ve yaşatanı.
Hayatsa insanların ırmağı, çağlayanı.
Duyguların ürkekliği; hayat süren canlıların doruklarında
canlaşan mihmandarların/insanların ömür çizgilerinde,
kalp atışları paralelinde izler bırakıyor. Zikzakların keskinliği ve çokluğu oranında,
gönül deryasında yaşamışlık fısıltılarının sıcaklığı,
düzleşmişliğinde ise yaşanamamışlığın soğuk nefesi,
donmuşluğu berraklaşıyor.
Duyguların şahı aşk; yüreğin sahibinden izin almadan,
Ve hiç bir şekilde haber vermeden geliyor,
Böylesi bir çizgide haber vermeden de gidebiliyor.
Geliyor herşeyi alt üst ediyor; bütün dengeleri dürtüklüyor,
Sonrasında da hiçbir şey olmamışçasına ahenkleşip kayboluyor, gökkuşağıcasına.
Kalan yüreklerde ki tarumarlık, hazen mevsimi....
"Ve biz martı kanadında iki sevgili
Sonsuzluğa doğmaktı gülüm..."

Cemre yüreğinin ateşten dizelerine selam,
saygı ve Edip'çe tebriklerimle...