YER İÇİN İÇİN
Sevda dedikleri, nasıl bir bela
Gönüle gam çöker, yer için için Bağlanır çaresiz, olur müptela Duvara nem çöker, yer için için Yeşillik tükenir, turuncu bürür Canlı bir şey kalmaz hepside ölür Dere de, nehirde bir anda kurur Toprağa kum çöker, yer için için Severken insanlar coşar ya hani Delilik Mecnun’a, konulan tanı Anılar depreşir, bırakmaz seni O kalbe dem çöker, yer için için Derler ki sana da sen derdine yan Haykırsan sesini, olmaz bir duyan O müthiş karanlık, yırtılır bir an Geceye şem çöker, yer için için Yalnız bırakırlar, dönersin taşa Niye sevdim dersin dönüp en başa Ne kadar akıllı, olsan da boşa Adına mim çöker, yer için için Ayrılık yolunu, sen seçmesen de Özlem kapısını, sen açmasan da Özgürlükten asla, vazgeçmesen de Duyguya ram çöker, yer için için Kıvranır durursun, felek ağında Bülbüllerin susar, bahçe bağında Lüzumsuz hayatın güzel çağında Acılar tam çöker, yer için için Sadık DAĞDEVİREN Aşık LÜZUMSUZ |