Uyuyamadığım gecelerin sabahında Gözaltlarımda mor çocuklar doğardı Mor çocuklarıma ninni söylerdi sabah ezanları

Mazeretsiz eylemler hep sevda yüzünden!

Şu yağmurun yağması
Gökyüzünü yar/a yâr etmeye çalışması rüzgarın
Kırılan kalemimin ucu
Sarıya dönmüş yapraklar
Yolun kenarında tek başına duran şu taş parçası
Açılmaktan yorulmuş kapılar
Geçilmekten bıkmış yollar
Tekrarlanan sözcüklerin çıkardığı Ses
Sessizliği susturan yalnızlıklar
Her şey sevdaya dahil
Ve hiç bir şey bilen yok.
Ama
Ben görüyorum
Yağmurlar düşüyor Avuçlarıma
kirpiğin Rüzgarla esiyor
sızlayan tenin kokusu
Sen susunca yağmurlar doluyor içime
Sen bilmiyorsun
Bunlar hep sevda yüzünden .



Bilmiyorsun işte!
Zamansız ve mekansızdır bazı sevgiler
Sığmaz ân olur içine
Taşar da,
Yer bulamazsa kendine
içinde oyuklar açmaya başlar
Derin
Daha derine ki,
Sen, saklambaç oynamayı seversin
Ben, hep korkarım sen saklanınca
İçimde bile
Kaybın şakası bile kötü ki
Ben kaybettiklerimi hiç geri alamadım ömrümde..



------Gitmek aklından geçince bile dönüp arkasına bakanlar vardır bilir misiniz?
Öylesi beceriksiz, öylesi zavallı! Dili dolanır birbirine uzaklara bakınca, terler gözleri boncuk boncuk...
Göğü kararır üstüne biner ne kadar cümle varsa!
Önce dilini, sonra dudağını ısırır
Gitmek, ahhh ne kolay yazılıyor
Oysa benim zihnim "gitmek" kelimesini hep "yitmek "diye okur
Eğer karşınızdaki bunu hak ediyorsa, hiç durmayın ısırın, kanatın o dudağı
Yok eğer hak etmiyorsa
Bir yağmur , bir küllük
Biraz yalnızlık yeter herşeyi anlatmaya----



Diyemedim ki,
Gelişin zemheri
Gidişin tufan olsa da
Üzme
Sen
Hep
Gel...
Çünkü ben
Sen uyu diye çekiyorum perdelerini yalnızca gecenin.



Aysz