’arz edeyim hallerimi sevdiğim
bir kul selamı
bir hak kelamı say söyleyeceklerimi’


*Gönlümü önce rüzgara,
bitmeyen zemheriye
hâlden anlamaz kor gibi yanan köze anlattım..
anlamadı ne hâlden ne ahvâlimden
geçmedi ne yüreğim
nede yangını

yâdımda kalan yine hüzün..
dilimde kalan yine teslim edemediğim
bir demdi ömrüm..*


Annem
Derdin ki
Karıştırma kızım
Aşk vakti ile aş vaktini…
Geçen gün sordum
Anne de hele neden böyle derdin
Gözleri bulutlandı
Dudakları titredi
Saçlarındaki son siyah saçları da ağardı sanki
Sadece sustu
Sustu sadece…


Bilemedim konuşmalı mıyım?
Yoksa ellerini ellerime alıp
Anladım annem
Seni de benim gibi bir susturan var
Sustum sadece sustum…

..

Oysa anlatmak isterdim her şeyimi
Tanrı tanımaz değilim
Bende bilmiyorum
Abdestsiz namaz kılma hallerim nedendir
Nedendir gelip hep dizlerine niyaz edişim

Meselâ
Yürümekle bitiremediğim akasyalı yolu
Hiç sevmesem de sarmaşıkları
Kirpiklerimden sarkan
Rengârenk sarmaşık güllerini
Aynı heceyle aynı geceyi eşitlediğimi
Her tık sesinde kendi kendime güldüğümü!…

..


Anlatmak isterdim
Yarınsız yarınlara
Nasıl yarım kalmışlığımı
İçimi sıyırıp geçen
Delişmen bir sevgi sözcüğünü
Ve
Nüfus kütüğümde yazan
Doğum tarihimi silmek isteyişimi..


Meselâ ebabilleri anlatmak isterdim
Ne bileyim belki de Kâbe’yi görmek istediğimi
Ama bizim Kabemiz insanlık değil miydi?
Ebrehe konusu çok derin annem
Yusuf’la Züleyha dersen az düşünürüm!
Neden gülümsedin ki
Ben mi Züleyha ya benzemedim
Yusufamı benzetemedin aklımdakini


‘Kıl’ı kırk yardığımı meselâ
Aklımda kalan ilk sevda düşümü
En sevmediğim baharımı
Yüreğimi en çok üşüten kışımı da
Koklamaya doyamadığım saçları
Kendimi affedemediğim suçları da



Özledim seni be annem!
Tapındığım taptığım kucağını özledim
Ama bir seni değil annem
Onu da çok özledim
İkramiyesiz piyango bileti hayallerim
Yasak renkli iki çiçek duruyor karşımda
Bin bir renkten ibaretmiş dünya bana ne
Haydi, yasaklı renkleri fırçamdan
Yasaklı harfleri alfabemden kaldır
Dökeyim eteklerine içimde ne varsa


O diyar bu diyar değil annem
Öksüz bir hayalet yüreğimi okşayıp
Azat eder ruhumu
Sesimin boğukluğunda boğulurum
Deli kısraklar cirit atar gönül meydanımda
Durulur fırtınalar
En fazla üç günlük olmalı insan ömrü derim

Kervansız bir yolun hancısı gibiyim annem
Ahu zar içinde elimdeki divit ile önümdeki kalem
Vakit sala vakti
Adım yankılanıyor
Acılarımın başşehrindeki bütün camilerden
Sen dokunma gözlerime annem
Biliyorum
O gelip kapatacak gözlerimi..

Zil çaldı annem
Ders vakti şimdi
Kusurumu kendime yazdım
O gelip ç’alsın şiirlerimi
O gelip alsın tüm sarı renkleri
Ayrılıkları meth eyleyen tüm şarkıların
Telini kırsın..
Belki böyle mutlu olurum

..

Kusuruma bakma annem
Bir türlü beceremedim
Şiirlerime son noktayı koymayı…
Affet
Ben şahidi olmayayım senin son nefesine!!!


Eteklerine dökemesem de
Ben şiirlere döküyorum içimi
Ama sen susuyorsun annem
Susma ne olursun
Susma kurbanın olayım
Bir kelam et
Et ki
Su serpsin içimin ateşine
Mavi kokulu sesin…


İşte böyle sevdiceğim
Arz ettim hallerimi
Ha sen ha annem ne fark eder ki!...

...


’’sarıya bezenmiş cihan
hadi durma..
kaldır meylini ölü renklerden!
ayrılıklar kokuşmuş burada sevgili..’’


Belma.