Vuslat’’Neden gözlerinden öperim denir bilir misiniz Hasretliğin çilesini en çok göz çeker İşte bu yüzden vuslatı en çok o hak eder..’’ .. ihtimallerim imkansızlığa dönüşmüşken bile beni bırakmayana ’’hamdolsun’’ .. ve ben sana bunları kirletilmiş bir şehrin kalabalıklarından yazıyorum. burada hep sustuklarımız var bilirsin usul usul parçalansakta gizli bir derya var şimdi beynimin divitinden kağıda düşüyorum nefti ve sarsak .. yoksun ya kaç zifiri geceyi şahit tutmak lazım ... nezaketi olmayan diş gıcırtısı misafirim bugün.. yutağımda kalan isimsi tırnaklar aynı sancı aynı kurgu sıratın başı kalabalık hep tıkanık yollar... içimde sana dair dağ yıkan hasretler var cefası çok, dermanı yok. yüzler gerik aynı belirsiz aynı serzeniş gözlerden uzaklarda dipsiz kuyularda o hücrede bir ses var... duvarlardan geçen ruh gibi. ve sensizlik cellat korkusu gibi .. ’’oysa herkesin yüreğinde taht kuran bi ferze vardı...’’ Belma. |