Mapusinsanın zulmüne dayanmaz yürek! yatarım yatarım gün belli değil .. .. kaç zaman oldu görüşmeyeli hatırlamıyorum -buralarda zaman diye bir şey yok sonuçta- ... nasılda kırışmış yüzüm ellerim o kuşlara lokma lokma ekmek pay eden o resim çizen şiir yazan ellerim titrer olmuş .. kafese hapsetmişim göçmen kuşları göğsümde mevsimi geldi bırak bizi diye diye kanat çırparak parçalıyorlar gagalarıyla gövdemi açsam göğsümü! salıversem.. salıversem her birini bir bir kaçıp ufukta dağılsalar dört bir yana yol alsalar göğsümden daha sıcak diyarlara bilmiyorlar ki nereye giderlerse gitsinler içimdeki çölde kaybolacak ve beni yakan ateşde kavrulacaklar.. çünkü bir insanın gönlünde tutunamayan hiç bir yerde barınamaz ... ’’kalsın üstü ,kâfidir bana yaşadığım günler’’ |
Şiirlerinde kaybolduğum yanlarıma seslendim, cevaplarım nefessiz ney gibi ölü kaldı!
''kalsın üstü, kafidir bana yaşadığım günler''
Altında kaldım bu sözün, nefessiz bıraktı boğazımda ki düğüm...
Yüreğinize sağlık üstatım...
En içten selam ve saygılarımla...