Çürümüş Göbek BağıŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Yaşama kaynağım içimdeki ızdırabın acı çekmeye duyduğu şevkatti....
fazla seçeneğim yoktu ğöğü arsızlıktan yırtılmış bir dünyada kutsallığı bozulmuş dualarla açmışken gözlerimi lanetli bir şehrin karanlık ismini fısıldarken tanrı kulağıma başarısızlığa mahkum edilmiş bir isyankârlığın silinmeyecek damgasını da vurdu alnımın tam ortasına dilim sevecen değildi hiçbir zaman bilemedi nasıl sevileceğini ağzımdan çıkan her şey karamsarlığın başka bir şekliydi yıkıma yüz tuttu bu yüzden istemese de sözcüklerimin rengi parmakla gosterilmek için gelmişim gibi dünyaya acımasızca kırbaçlayıp durdu beni tanrılar her küçük çocuğa ibret olsun diye de adım ezberletildi izi sürülmez yaralar bıraktı ya o ilahi kırbaçlar derimde sürekli kanadı durdu ruhum ama kimseler görmedi gerçeği tükenince bedenim ağladım ağladım da yine kendim kuruttum gözlerimi tüketince her cevabı zihnim ah’lara boyandım boyandım da sonunda unuttum ben bile kendimi bir agıt yazdım sadece kendim için izi sürülmez yaralarıma bastım kederimi ağıtlar da ağlarmış o zaman öğrendim sonsuz bir uykuya dalmak için koynuma aldım iniltilerini sonunda toprağı acıdan yarılmış bir dünyada yumarken gözlerimi beyaza inat simsiyah bir örtüyle kapattılar bedenimi asla bilinmemesi gereken ismini fısıldarken azrail kulağıma anladım ki daha doğmadan kaybetmiştim tanrının koynundaki yerimi |
saygılarımla.