Yelda nefesini üfle ruhuma

Şimdi bir ses gelse senden, sussa bütün sesler,
Seni dinlesem sonsuza kadar..
Yürürken yarım aksak, bir köşe başından karşıma çıksan
Sarılmasan da olur, sadece merhaba desen..
Aniden çevirsen gözlerini bakışlarını sineme devirsen
Kirpiklerin batsa canıma ah etmem İnan sana
Gökyüzüne bakarak gülümsesen, bir çift yıldızla birlikte kayıp ruhuma düşsen
Mihriban diye seslensen sesizce, ’’ lambada titreyen alev üşüse’’ mesela..
Sabahıma doğsan gün görmemiş ışığınla, güneş doğmaya utansa,
Tutulsa rüzgarın yolu, saçlarına uğramasa..
Sen ah sen; hayalimde bile olsa uzatsan ellerini, yüreğime dokunsan
Üflesen yelda nefesinle, sol yanımın acısını alsan
efsunun kanıma karışsa ve oracıkta ömrümü ellerine bıraksam
Ölsem bu aşk için gözüm arkada kalmasa.

Nimet Öner