yoklukta büyüdük biz yoktu yol gösterenimiz ama tüm yollar bizimdi mırın kırın etmeden bodoslama daldık hayata.. gökdelenlerimiz yoktu ama bulutlarımız vardı şekilden şekile giren bazende yıldızlarımız vardı gökyüzüne baktığımızda.. telefonda yoktu elimizde kafamızı koyduğumuzda yastığa .. ama hayallerimiz vardı gözlerimizde dalana kadar rüyalara... sanal oyunlarımızda yoktu ama gazoz kapaklarımız vardı kaybettiğimizde ilk hüzünleri tattıran gözyaşı damlalarıyla hayatı anlamlandıran... yokluk işte fabrikasyon yapılan buzlu dondurmalar nerde mecburduk sahlepli taze sütlü küçücük dükkanlarda yapılan dondurmalara.. lakin büyüdük zamanla büyüdükçe değişti çocuklukta kaldı masum yokluklar.. acımasızdı üstümüze çöken gerçek yokluklar. önce güven yok oldu peşinden saygı ve sonuç..aşk ,dostluk , sevgi..
velhasıl kelam sonunda alıştık yeni yokluklarada..
nihayetinde son deminde artık korkuda yok kızgınlıkda bakınca yavaş yavaş bizi terkeden hayata...
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
öylesine şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
öylesine şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.