Hiçin DüşüşüŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Yokluktan da çokluğa döner insan...
son gözyaşımın yere düştüğü an inledi toprak bir kır çiçeğini yerleştirdi ellerime gizlenmiş eskimiş naftalinlenmiş tüm kokularını koynundan çıkarttı çiçekler bir masal gibi serdiler düşlerime nedense yürümek nefes almak kadar kolaydı artık ne uzunluğundan korkacağı bir yol vardı ayaklarımın ne de hayal kırıklığını kaldıramayacağım bir dert kaldı kalbimde köklerim sağlamdı yeniden ruhun da kendinden oldukça razı hissediyordum içimdeki kıvılcımları tüm yarım kalmışlıklarım vedalaşıyordu sanki benimle yeniden aydınlanınca gökyüzüm bin yıldız parladı gecede unutulmuş saklanmış yasaklanmış tüm duaları çıkarttı koynundan tanrılar çırılçıplak serdiler gözlerimin önüne ve nihayet düşlemek yaşamak kadar gerçekti ne zifiriyle ruhumu karartacak bir yokluk kaldı içimde ne de hüznümle yıldızsız bıraktığım bir gece |
Yüreğinize gönlünüze sağlık.
Selâmlar.