KALBİM BİR İÇ DENİZDİR
(I)
Karanlığın en zifirinde yaslandığım düşlerimde Uykum hafif duygum ağır Kalbim akla zarar bir iç denizdir bilir misin… Hüznümün kürek mahkumu olduğu Kadırgaların yanaştığı bordaladığı, damarlarımda savaştığı… Apansız bir bombardıman…dehşet Batar tüm gemiler, yalnız ben yaralanırım Damar damar ,damla damla kendi kalbime akar Yaralarıma tütün basar, kendim sararım Kanayan yaralarımla kusursuz yalnızlıklar boyu yürür Sürürüm gövdemi hüznümün peşi sıra . . . (II) Katran karası gecelerde düştüğüm düşlerimde Uykum hafif,kulağım sağır Kalbim haramilerin kol gezdiği bir çöldür bilir misin Bıçağın kemiğe dayanıp…Sabrımın sınandığı Yitik kervanların pusulanıp, yağmalandığı… Karabasan gibi çökerler üzerine kalbimin göz gözü görmez…vahşet Kaçar bütün yolcular ,bezirganlar… yalnız ben yaralanır, yakalanırım Yaralarımdan bir sağanak başlar,kalbime ağar Ben sığınacak bir dulda ararım Kanayan yaralarımla bitimsiz yağmurlar boyu yürür Dururum seherin sabaha en uzak kenarında… . . .(III) Gecenin en kuytusunda uyandığım düşlerimde Alında ter, yanık bağır… Kalbim çığlık çığlığa bir mülteci kampıdır bilir misin. Dikenli tellere takılıp kan ağlarken sözlerim Hangi em devadır, hangi otacı sağaltır sığıntı yaralarımı Hangi aş doyurur, hangi iş unutturur acılarımı…haşyet Kaç şiir öksüz,kaç türkü yetim kalmıştır çatlayan dudaklarımda Ne söyleyebilir,ne susabilirim Ne kalbimi açabilir,ne kalbimden kaçabilirim Kanayan yaralarımla sınır kapılarınca yürür Vururum gövdemi dalgalarla uzak bir sahilin kıyısına… Muhammed Mehmet GÜL |