Ve gün doğuyor yeniden
Haziran’a özgü renklerle …
Saba serinliği yüzüme dokunurken,
Bu bir dokunuş değil sanki
Bir ezgidir dudaklarından gelen!
İçimden dile dökülen,
Bir bahçe süslenmiş açan güllerden
Öyle bir gülümsuyorlar ki,
Feyzalmışlar senden demek ki!
Her çiçeğin gülümsemesi
Bana gösteriyor Gül Yanakların’daki rengi!
Sen iniyorsun tıpır tıpır merdivenlerden
Hissediyorum yüreğimden ayak seslerini
Hazırladım içilmek üzere sabah kahveni
Beklediğim gibi gösteriyorsun
Mahsun gülümsemelerini …
Ve bir gün daha başlıyor yeniden
Sıfırlanmış hayatla çıkıyor şimdi herkes evinden
Dibe vurmuş, eskimiş ne varsa yenileniyor
Esinlenerek senin güzelliğinden!
Seni esiyor her gün ki gibi saba
Şafak kızıllığının bütün kokularıyla
Bir şeyler yazmaya çalışıyor kalemim!
Sen konuşurken yüreğinden!
Ve ben seni seyrediyorum;
yüreğime çizdiğim resimlerinden!
Akdeniz’in dalgaları gibi ürkmeden.
Dökülen yaşları siliyorum gözlerimden!
Bir daha, bir daha yükleniyorum kendime,
Derinden bir ‚aaahhh‘ çekerek özlemle!
Şimdi ellerini yüreğimde öperek,
Kırılıp küsmeden Haziran’a özgü iyi niyetle!
Hayatın içinden geçerek!
Sarhoş ettiğin bedenimden koparak
… ve uzun uzun yanlızıklara kaçarak!
Hissettiğim gülümsemelerinde soluklanarak!
… ve bırakıyorum kendimi yeniden güne!
Sen gelirken başlıyorum yeni bir ömüre!
Boynum sana karşı kıldan ince …
Usul usul gezerim damıtarak zamanı içimde!
Sen Gelirken düşerim bir çekirdek gibi
Güvermek üzere toprağa …
Ve gün doğuyor yeniden mevsimden mevsime!
Başucuma!

H. Hüseyin Arslan - 8 Haziran 2019

Hayat bir tren yolculuğunun penceresinden hızla geçip giden çevreyi seyretmek gibidir.
Gecen yıl bu gün hanımıma hastanede yazdığım umut dolu bir şiirim. Bu gün, bu acı anı hatırlayarak onu hakka uğurlamanin acısını yaşıyorum. İçim kanıyor çaresizce! Hep birazdan gelecek ve zile basacak diye acı bir tedirginlik var içimde!
Işıklarda uyu benim Gül Yanaklı Prensesim. Ruhun yüreğimde yaşıyor!

H. Hüseyin Arslan - 10.06.2020