Zamanzaman geçmişin ninnisini mırıldanırken kulaklarıma bazen mahsum bir çocuğun allanmış telaşını yanaklarıma yerleştiririm gözlerimde uykuya direnen hınzırca bir isyan karşı koymaya çalışırım ama nafile o tatlı ninninin büyüsüne kapılıp kendimden geçerim gün olur titrek ve hüzünlü çıkar sesi yutkunamadığım hatıraları birer birer boğazıma dizerim yanaklarımdan süzülüverir söz geçiremediğim damlalar bir tebessüm gibi en acı hatıraları suratıma yerleşirtiririm gün olur bazen de öyle cılızlaşır ki sesi yüzyıllardır esen yorgun rüzgarlar gibi sadece sığınacak bir liman ararım anlarım ki başımdaki deli rüzgarlar bile durulmuştur artık bir çiğ tanesi gibi yapraklarda son nefesimi huzurla vermek isterim ve gün olur kesiliverir sesi birden zamanın karanlıktan korksam da derin bir uykuya dalmak isterim işte o an anlarım ki vakit gelmiştir artık huzurla kapatıp gözlerimi öylece sonsuzluğa akarım |
hayatı bile isteye dilediğim gibi yaşıyorum. Demiş şiir. İşkence etmek mübahmış gibi.
Lütfen
Cânı kim cânânı içün sevse cânânın sever
Cânı içün kim ki cânânın sever cânın sever....
Fuzuliden alıntıladığım bu beyiti okuyun hemde çok. Güzel geçsin gününüz.