Kimsesizlik ŞeceresiŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Sevin selpakçı çocuk sevin
bugün bayramın senin..
çaresizdim yapabileceğim tek şey dua etmek oldu tanrıya sevdiklerimin mektupları duruyordu bir köşede son ışıklarını da okumuştum ve karanlık giyinen son kişiydim telaşlı susuşlar başlıyordu şehrin dört bir yanında gerçeği incitircesine yazıyordum parmak uçlarım kanlı sözcükler gösterişsiz ben ve bir resim göz gözeyiz bunca kaybedişten tek kazancım
ve artık hiçbir şey eskisi gibi olamazdı şehrin orta yerine salınmış koca bir kimsesizlik belirdi ışıklar söndü yalnızlık baş gösterdi sessizlik çukurunda ve yüreğim inceden kararmaya başladı beni de alet etmişlerdi kendi kurdukları oyunlarına onlar da sessiz ve kimsesizdi ben de |
Allah büyük denilir sonra ve yaşamaya devam edilir,
bazen kimsesiz bazen annesiz...
Tebriklerimle.