Hocam!
Sükut, Şiirinizi dikkatle ve düşünerek
okudum.
Tırnak içine aldığım,
"Susarız; özümüzde insan ki; nankör olur" mısraya
gelince gözlerimin önünde bir anım canlandı.
Önce o sahneyi paylaşmalıyım ki ne dediğim
daha açık anlaşılsın.
Bir cuma günü, müftü yardımcısı çıkmış yerine,
ders anlatıyor cemaate.
Elbette dersi okuyor, hazırladığı metinden.
Uzun uzun anlattı. Lafı dolandırdı getirdi , İnsan Nankördür diye derse
son noktayı koydu.
Ben kur'anı anlayarak 7 kez değişik isimlerin meallerinden
okudum.
Biliyorum ki hocanın Nankör ifadesi ayet olarak Kuran'da mevcut.
İçimden bir ses, Hocayı biraz sıkıştır dedi.
Cuma Namazı kılındı, Cemaat dağılmaya başladı.
Ben ders veren Müftü yardımcısı camiden çıkmadan,
yolunu kestim.
Hocam, Ders verirken İnsan nankör dediniz.
Allah (CC)
Ben insanı Halifem olarak yarattım içine ruhumu
üfledim buyuruyor.
Allah'ın ruhunu taşıyan insan niçin nankör olsun diye
sordum.
Hoca yüzüme baktı, ben bu soruya şimdi cevap veremem.
Araştırayım sonra cevaplayayım dedi.
Bende kabul ettim.
Kaç yıl oldu bilmiyorum hala cevap verecek.
Bunları sizi eleştirmek için yazmadığımı açıkça ifade etmek
isterim.
Şiir güzel ve anlamlı bulduğumu da söylemeliyim.

Kaleminizi yürekten kutlarım.
Saygılarımla.






Necati Kavlak tarafından 4/17/2020 9:11:00 PM zamanında düzenlenmiştir.

Susarız; sükûtumuz, boğazda düğümlenir
Susarız; ve bedeli bin çileyle ödenir
Susarız; kahrımızdan, gönül darlandığında
Susarız; haykırarak, yürek harlandığında

Güzeldi. İlhamınız bol olsun. Sağlık ve şiirle kalın.

‘’Konuşmak ihtiyaç olabilir ama susmak sanattır …Goethe’’

En sert rüzgâra dimdik durarak arkana alanlardansın…. Ve

Her şiirinde kendine özgü lezzet olan nadide kalemsin

Tıpkı çiçeklenen ağaçların meyve vermesi gibi…