Umuda TutunmakGün sıradan bir gün Ve Nisan yağmurları başladı… Şimşeğin elçiliğine soyunan elektrik Zalimlerden örnek alan Koronavirüs Çıplak tene dokunursa sunuyor altın tepside ölüm müjdesi… Paranoya tecrübelerinden panik atak hevesi Geceyarısına nokta koyarken külkedisi Güzel adına ne varsa dünyada oldu kritik Yayılır uzaya çözümsüz korku salan hıçkırık sesleri! Bakmışız yenidoğan bebeğin elinde asası Sarmış orman yangını Çernobilde radyasyon belası Yayılıyor her tarafta dayanılmaz kokular durmadan yemekten helası Güneşin elçiliğine soyunmuş ay kıt ışığıyla eder alay Çıldırmış insanlar gelen dehşet sesle çekerler rastgele halay Fikrin türeviyle doğmuş canavar suda patlar kalay Okumaya yoktur imam duyulmaz artık ölenin selası… Cami nerede Kabe nerede Minarelerde sessizlik… Balkonda oturmaktan mı yoksa güneş çarpar Başımda ki ağrı durmadan artar Bu ne tevafuktur ki her an diğerine benzer Yaşam ne zaman normale döner sorusu beynimdeki tekrarıyla Tavada kızgın yağın ateşiyle kızaran patates gibi beni durmadan çırpar! Mısır tarlalarından gelen hışırtı bozar sessizliği Aç kalmış insanlar yaparlar alış veriş densizliği Mutfaklara girer ahçılar Sofraya ne konsa yedirir acılar Yine mi enfeksiyon haberi mi açılsa kapılar Geçiyor zaman lakin devam ediyor alışık olmadığımızın belirsizliği… İnsanlar uzanmış yatağa Bu rüya olsa gerek diye mırıldanır baka baka ömründen açılan yeni çatlağa Lakin ölüm meleğidir haberi getiren Ne zamam bize sıra gelecek diye eriten Artık yüzüne bakacak kimse de yok dağıtsalar da adağa… Bu atom bombası değil ikinci dünya savaşını bitiren Bu Koronavirüs gün geçtikçe insanların umudunu yitiren! Saffet Kuramaz |
Camiler boş
İnsanlar şaşkın
Uyarılar sela seslerine karıştı
Cok manalı ve güzeldi
Kaleminize saglık