DönüşümŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Kırgınlıklar insanı karanlığa dönüştürebilir...
milyonlarca parçaya ayrılmış gibi yokluğa sürüklenmiş onbinlerce hece ve hiçbir anlam veremeden cismine kendi içinde kaybolmuş binlerce farklı bilmeceyi doğurdu geceye ritmi bozuk bir kalbin sürekli titreyen elleriyle sevmeye çalışirken kuşları her seferinde kana buladı narin ve kırılgan kanatları ağladı ama sesini kimse duymadı sancılandı içindeki nefret sus pus oldu gece karanlık ölüm gibi çöktü gözlerine yeni bir zifirdi bu teninden doğan çözüldü lime lime bulaştı düşlere göz göze hasret kaldı el bile diğer eşini bulamadı karanlıkta tüm diller yalvardı bir tutam ışık için ama bu yeni zifir dillerini de bağladı sonunda kırılmış bir kalbin kirletilmiş ritmiyle zifire bağlanmış gözleriyle görmek istedi son kez ışığı asırlardır hasret kalmış gibi saklanmış suretine kana kana içti aynadaki karanlığı çok ağladı ama sesini kimse duymadı en sonunda sesi de teni de zifire bulandı |
devamını okumadım bile.. bu mısra yetti bana..
belki sonra okurum..
güneşler doğmayacak sanki...