Kimimiz üç,
Kimimiz beş yıl birlikteydik,
O kolej benzeri harika okulda.
Öğretmeniyle, öğrencisiyle, çalışanıyla,
Birlikte güldük, birlikte eğlendik.
Hiç ağlamadık,
Hep mutluyduk.
Maçlarda birlikte coştuk,
Aynı davula ayak uydurduk merasimlerde,
Tevfik Sırrı’ya çetin bir rakip olduk,
Bileğimiz hiç bükülmedi…
 
Hocalarımızla dalga geçtik,
Hepsine ayrı ayrı lakap taktık.
Önceleri rakip gördük,
Birlikte cephe aldık,
Tanıdıkça sevdik…
 
Sağcı, solcu her yerde kavga ederken,
Biz devrimci dedik,
Ülkücü dedik.
Kıyamadık bir birimize.
Kominist ya da faşist diyemedik,
Dilimiz varmadı…
 
Muziplik yaptık her fırsatta,
Ama sempatiyi elden bırakmadık.
Kız arkadaşlarımızı korumaya aldık,
Yaklaştırmadık kimseleri.
Başka okulların kızlarına mektuplar yazdık.
Portakallar çaldık, yedik,
Hocaları kızdırmak için
Kabuklarını yerlere attık…
 
Başarısız arkadaşlarımızın yerine
Sınava girdik,
Sıfır almayı göze alıp
Kopya çektik, çektirdik,
Etütleri astık,
Dersleri kırdık.
Sorumsuzluğun tadını çıkardık.
Ama hep başardık!
Ressam olduk,
Müzisyen olduk,
Yazar, şair olduk,
Daha önemlisi
Öğretmen olduk, öğretmen!
İlim irfan meşalesini,
Yurdun dört bir yanına taşıdık gururla.
Atatürk sevgisiyle dolduk taştık,
Sağcısıyla, solcusuyla…
 
Bazen kavga ettik!
Düşmanlar gibi.
Sonra anladık ki yanılmışız,
Oyuna gelmişiz.
Kucaklaştık,
Sevgiyi egemen kıldık…
 
Kırk yıl geçti aradan
Ama hala beraberiz.
Sanal ortamda,
Sosyal medyada beraberiz.
Yetmez diyoruz,
Buluşuyoruz her yıl,
Kah Mersin’de, kah Hatay’da, kah Maraş’ta.
Bazen de İstanbul, İzmir’de.
Yüreğimizin götürdüğü her yerde.
Son neferimizin nefes alışına kadar,
Devam edeceğiz buluşmalara.
Ne mutlu!
Mersin Öğretmen Okulu mezunuyum diyebilene!
Ne mutlu!
Öğretmenine,
Öğrencisine,
Çalışanına.
 
Ömer Adar-2017