VE HAYATTI KADIN
Elleri nasır, yüreği hüzündü
Bakışları sonbahardı yorgunluğunda Küçük bir çocuktu, baba şefkatinde Gözleri güneşti, yâr sevgisinde Ekmekler fırından değil, tandırdandı Dikiş tutmayan yaralarda terzi Sevgisiz kuruyan daldı Gölgesiz bırakan Anaydı; evlat acısında dağları sızlatan ağıtlarla Hassastı; gözlerinden yaş değil, acılar kanayan Cahillere cinayet, ariflere hayat Kadirşinaslara cevherdi Omuzlarında dünya Kucağında çocuk Bir elinde hayatın tozunu alırken Diğer eliyle aşçıydı Buharlaşan vaktinden çalarken Kendine geç kalandı Allah’ın emanetiydi Anaydı, yârdı, emekçiydi Elleriyle, kollarıyla, yüreği ile Ve hayattı kadın... **Müzeyyen Sabah** (Tüm kadın arkadaşlarımızın günü kutlu olsun...) Sevgi, selam ve saygılarımla... |