Sensiz Şehir
Şehrimin ıssız sokaklarında adın geçerken
Tüm seslere sağır olurdum Yoktun hani; şehir bile sensiz yaşanmıyordu Nefessiz, kimsesiz, karanlıktı Sessiz sedasız çığlıklar içinde soluksuz kalırdı Boğulu camların ağlayan harfleri bile Yokluğuna gözyaşlarını akıtırdı Haberin var mıydı...? Müzeyyen Sabah |