HÜZN-Ü KENTİM
Yüzün gülümser, uzak şehirlerin gölgesinde
Susturduğum yüreğimin sesinde adın geçer Ne zaman dilim sussa Yüreğimden dökülür gizemli sözlerim Tövbeler edilmişti Sevdaya dair kalem, kâğıda vedalar etmişti Bir kez daha inanmaya mecâlim kalmaz Yalansa eğer inandığım sevdalar Gözlerinde hiç bilmediğim Hüzünlü kentlerin yağmurlu günleri Yüzünde masum bir çocuğun tebessümü Ben, yolunu kaybetmiş bir yabancı Sen ise masmavi bir gökyüzü Baktıkça kaybolmuşluğumu hep unuttuğum Hüzn-ü kentimin, güneşli havalarısın... **Müzeyyen Sabah** |