Iki Yetim Tohumtoprağın üzerinde tutsak kalmış iki yetim tohumduk biz seninle acıların şekillendirdiği belirsizlikten doğan iki isyankar ruh sırf bu yüzden ne bağlanabilecek bir geçmişimiz oldu ne de içimizi ısıtacak anılar biriktirebildik avuçlarımızda eksik eksiltilmiş yaşamaların ağırlığıyla ezilirken bedenlerimiz şekilsiz ve utangaç hale gelmiştik sonunda ama vazgeçemezdik yaşamaktan da çünkü hiç doyurulamayacak tutkularla lânetlenmişti ruhlarımız tanrılarca ve bu yüzden yine büyüyemese de içimizde hiçbir ışık tutunamasa da hiçbir dokunuş avuçlarımıza yine o ışığın aleviyle yanıp küllerine razı iki hayalperest olmaya mecbur kaldık yaşamın kıyısında ama artık zamanımız geldi hissediyor musun şimdi başımızın üzerindeki esen bu hoyrat rüzgar bizim kaderimiz arkamızda hiçbir şey bırakmak zorunda olmamak ise ödemek zorunda kalmadığımız tek bedelimiz olacak şimdi tut elimi korkma uzakta çok uzaklarda baştan yazılacak bir gelecek için sadece son bir vazgeçisle daha yüzleşeceğiz rüzgara teslim olup içimizdeki yarımları bütünleyebilmek için o ışığın alevinde tüm görkemimizle son kez yanacağız evet herkesin gözünde iki yetim tohumduk biz seninle rüzgarlarla savrulan iki kayıp ruh ama artık zaman geldi yeniden doguşumuz başlamak üzere şimdi özgürlüğümüz için varlığımızdan vazgeçerken bizi lanetleyen dünyanın inadına köklerimizi gökyüzüne bırakacağız ve nihayet bu sefer eksiltilmemiş ruhlarımızı giyinip hayatı kucaklayacak bir güçle sonsuzlukta yeniden doğacağız |