Kır Geceleri
Bir baykuş sesiyle başlıyordu o
Mahzun, fukara kır geceleri. Git gide sönerken gün ışıkları Bilseniz ne kara kır geceleri... Asırlık ağacın namlı heybeti, Yüreklere düşer anın kasveti. Dağların görünen dev silueti Düşürür hep dara kır geceleri. Bir yarasa uçar yalayıp yüzü, Gözlerim kararır arar gündüzü. Kışları başkadır, başkadır yazı Ne deyim bahara kır geceleri? Uzandım, göklerde yürür gibiyim. Düşlerde umuda varır gibiyim. Kırk yıl öncesinde durur gibiyim Kadem bastı sırra kır geceleri. Erir de dağların karları erir, Koyaklardan geçer vadiye vurur. Gönlümü kaplarken gamlı bir sürur Haber verin yâra kır geceleri. İşte geldik işte gideriz aha, Kitaptan okundu bir sayfa daha. Çıkar mıyım bilmem yarın sabaha “Kim öle, kim dura” kır geceleri? Şubat/2020/Konya |
şiirinizi beğenerek okudum. Daha nicelerine....
Esininiz bol kaleminiz daim olsun.