BİR VEDA BUSESİ
Saklandığın duvar arkasında yüzün duygusuz.
Ve yaklaşıyorum seni görebileceğim bir açıya. Ve sen gülümsüyorsun o an. Ve ben seni gördüğüm zaman, Tüm gizlenmişliğin çıkıyor ortaya. Bu muhteşemlik bence sanki, Bin yıllık bir afrodit heykelinin; Sanki birdenbire gülümsemesi. Zeytin dalı başının üstünden, Kuşların uçtuğu o mitolojik hislerin, Ruhumda tezahür eden bir perdesi. Yüzünün silüetine gelen gün ışığı, Arkanda bıraktığın o silüet gölgesi. Sanki karanlıkta gizli bir aydınlığı, Ortaya çıkaran bir veda busesi. |