SENİN KADAR
Işığı karanlığa hapsediyorum.
Her eşyanın gölgesi sensin. Değişiyor özlemim, Hayallerim baştan başa değişiyor. Sırlara gizlenmiş her gölgenin, Sonunda bir adam bekliyor. Boyutlarda sonsuzluğu arıyorum. Ruhların soyut kaldığı yer sensin. Yoruluyor benliğim, Bedenim boydan boya yoruluyor. Sessizliğin çöktüğü her gecenin, Ardından bir sensizlik doğuyor. Issız sahil nöbetlerim bitmiyor. Hayallerde gemilerle demir alırken, Denize değil de hayallere dalarken, Uçsuz bucaksız ilerliyorum. Gerçekte sana varamasam da, Hayalde sana varıyorum. Ve öyle ki: Dağlar denizlerle bitişik, Hayaller gerçeklerle girişik, Sanki bu şiir biraz psişik, Ve en az senin kadar da değişik olduğu halde; İkimiz arasında herhangi bir ilişik, Artık kalmadı bile hayalde. |