İçimde masalsı hoş bir an var.
Doğa gibi şendim bir zamanlar.
Ölüme varınca ardımdaki her şey,
Bir rüya gibi geliyor ansızın dostlar.

Yeşil ormanın mistik hayalleri,
Yaprakları uçuran rüzgar esintileri,
Dallarına konan sincap tüyleri,
Rüyalarına dalıp gidenlerdenim.

Beni masmavi gökyüzü anlar.
Bir de yüzen beyaz bulutlar.
Oradan aşağıya bırakın beni,
Gözyaşım olur sağanak yağmurlar.

Kuşlarla uçan kanatlı kanatsız,
Güllerle dolan uçsuz bucaksız,
Ufukta duran zamanlı zamansız,
Bir yerlere gidip dönenlerdenim.

Düşlerden uzak karanlık gece,
Kayboldum dedim evvelden iyice,
Ruhuma dokunur söyleyin hadi;
Bu şiir değil sanki bir bilmece.

Coşkulu berrak sığ dalgalar,
Huzurlu revnak bir ilkbahar,
Umutlu parlak hoş fundalar,
Ardına gizlenip sönenlerdenim.

Mızrak ucunda bir taş gibiyim,
Özlemle yoğrulmuş ayyaş deliyim,
Aklım şaşar oldu bellemez gibi,
Unutur her şeyi durur benliğim.

Bir revandır belki içinde kalan,
Bir kervandır sanki yolunda duran,
Bir devrandır dönmez sonunda olan,
Geçmişe kızıp sinenlerdenim.