Sen yıkıl git çileyle, bunu kendin bilirsin
Bekle dur güzel günleri, elbet gelecektir sanırsın
Özlem varsa sevda vardır, bitirir kavuşma şevki
Anlamayanla ne zor hayat, eritir bir mum misali.

Sen daha anlatmadan, o anlamıştır maşallah
Sun gönülden hoşgörüyü, kabendir hem vallah, billah
Nasıl da bir çıkarım bu anlamadım hasbinallah
Yırtıl dur kendi kendi kendine, çekersin euzu billah.

Yürüt dağları yerinden, indir ta ovalara
Hadi bu çok küçük idi, göğü ser yer sofrasına
Daha terin kurumadan, yorulma ha aman aman
Makine misin sen kardeşim, değer mi hiç anlamayana?

Lütuf anlayana güzel, ötekiyse üzer seni
Kimi değmezlere bir bak, sanki olur göğe mihrak
Sen indir onca yıldızı, tut maşasız kor ateşi
Etmez değerin üç akçe, taşa tutarlar sineni.

Engindir insaniyetin, vız gelir tüm çilelerin
Sabrın dostundur genelde, yalnızlıksa hep kaderin
Sevmez kolayını gönül, emektir değer dediğin
Yıllardır hep aynı nakarat, inan bu senin ederin.

Hemhal olmak bir gönülle, yüce bir histir aslında
Bananeci bencil sıfat, taban tutmaz bu sahilde
Açıktır her ne olsa, ikircilik yok yapında
İnsanlara ağır gelir, böylesi saf duygular da.

Aksın yerlere şu terin, adın geçmez kesin senin
Hikmet ehli kullar bilir, derindir maneviyetin
Kimse demez sana yanlış, sahteden tutarlar alkış
Menfaate düşersen ters, düşman olur kanın,canın.

Ne yapalım hayat böyle, politika yokki cepte
Olduğumuz gibi görünmek, parolamız her zeminde
Varsın sevmesinler bizi, silsinler tüm izimizi
Asla geçmeyiz doğrudan, hak için atar kalbimiz
Belki kısık gelir ama, doğru söyler şu dilimiz

Sevenler böyle sevsinler, biz buyuz bunu bilsinler
Riya zehirli bir aştır, çorba diye sunmasınlar.
Ya öylece olsun sevgi, ta içten ve samimice
Ya da gülmesin şu yüzler, esrarlı hem de sinsice.

Oğuzhan`ım böyle gördüm, hayat denilen çizgiyi
Dilimden eksik edemem aşkla söylenen ezgiyi
Yalnızlık varsa kaderde, razı gelir sabrederim
Kimi altın biçer belki, kimine göre puldur ederim.

Oğuzhan KÜLTE