Kıyametim Benbir inilti değilim ben artık kıyametin habercisi oldu iki dudağımın arasındaki sesim duy beni sesime ses ver ey karanlık çağırıyorum mahşerin her bir atlısını ve serbest bırakıyorum içimdeki tüm acıları rahmimde sancılanıyor yine nice kasırgalar parçalanıyor gökyüzü sarsılıyor tüm evren sanki kasıklarımda bir zehir gibi içimdeki acı karışınca toprağa daha doğmamış tohumların bile kuruyor canları avuçlarımda söndüyorum güneşin bütün alevini kararıyor yıldızlar sus pus oluyor evren bakışlarımın korkusuyla serbest bırakınca gözlerimden cehennem ateşini çığlıklarımla titriyor kâinatın aciz bedeni sonuna kadar açıyorum kapılarını içimdeki cehennemin acılarıyla alev almış ruhları salıyorum dünyaya yeni bir krallık yükseliyor şimdi ayaklarımın altında görüyorum kıyameti mühürlüyorum her bir dudağa duyun beni duyun bu krallık ki benim küle dönen kalbimdir ve bu bitmeyecek kıyamet ise duymadığınız çığlıklarımın bedelidir ey gök ey toprak ey karanlık duy sesimi duy ne bir iniltiyim artık ben ne de bir haberci benim o ben kıyametin ta kendisi |
Çok güzel bir şiir sevgili şair,kutluyorum kaleminizi saygıyla