annem n'azarındadört mevsim içime dökülür bâkir yollarımla değmez ayaklarım tozu süt kokulu toprağına gözlerim buğusu izler çiçeğinden zarafet taşına yüzüme aralı avuçlarım kapanır ve d’iner damlalar bir müddet uzanır hayali ruhuna ellerim okşarım O’ndan önce tebessümî nurları duyumsarım boynuma dolanmış sarmaşığımı ve dünyalık hasret kelâmını teşekkürde gizdir ziyaretim -rahatım der hem yokmuş hiç bir sızısı çekerken gül’üm yanından ayrık otlarını fısıldar kulağıma sırasız g’elişlerimden bıkmadığını’ geniştir vakitler geçiti ve bitiverir günün son ânları kısık sesim yükselip nağmelenir -’bu mutluluğum ’en’ ânı ve dünyevî yaşanan hatırası deli oğlun bırakır mı hiç bir vakit anacığını’ ..... |
İlhamın bol,Kalemin Kavi olsun.
Sevgiler.
Saygılar.
Selâmlar.