KADER MAHKUMU
Aklım karanlık sensiz bu gece
Uykular girmiyor gözlerime Sanki dünya yıkılmış üzerime Ruhum bedenimde acıyor anne Etrafımı sarmış soğuk duvarlar İçerimde kanayan ince bir yara var Gözlerimde güneş yüreğimde nem var Benimde kaderimde yaşamak değil ölmek var Hakim kapattı yazılmamış beyaz sayfaları Oysa ben daha bitirmeden hayatın kitabını Sevdalar,gülüşler,aşklar her şey yarım kaldı Bir şafak vaktiydi gardiyan dedi geldi zamanı Bileklerime kelepçeler tersten vuruldu yine Üzerime giydirdiler uzunca beyaz bir elbise Önümde imam ardında umutlarım hayallerim Her şey kan revan yazılmış bir mektup içinde Ben gidiyorum sende artık görmeye gelme beni anne. Erkan ŞEREMET |