En güzel mutluluklar büyük korkular doğurur ve çok seversen kaybedersin

Hayat bazen seni haklıyken bile
Haksız kalmaya mecbur eder
Yüreğinden geçenler aklını körertir
Dudaklarına onca söz gelmesine rağmen
Hiç birini söyleyemessin
Onun üzülmesi seni o an öldürecek gibi bir his yaratır
Ve sen yine susarsın kör karanlıkların içinde kalırcasına
Çünkü sevgin keskin bir bıçak gibi saplanır kalbine
Kaybetmek korkusu öylesine yerleşmiştirki gönlüne
Aldığın her nefes düğümlenip kalır boğazında
O ise senin onsuz yaşamakta zorlanacağına inandırır kendini
Senin içindeki büyük sevgin artık onun esiri olmuş köle gibidir
Ve hayat iki yol sunar sana ya sevdiğinden vazgeçersin ya da kendinden
Gururun önde gelen olursa aşk’ın yenilir sana
Aşk’ın hükmedilmesi zor bir yaraysa kendinden vazgeçersin
Artık karşılıksız yaşamaya başlarsın sevgini farkında olmadan
Aslında biliyorsundur bir gün çekip gideceğini
Kendine itiraf edemediğindir oysa zor olan
Canım demelerini özlemekten korkarsın
Öylesine sahiplenmişindirki onu bir an bile ayrı kalmayı düşünemessin
Kendi kendini sorgularsın bende eksik olan ne var diye
Onun seni senin kadar tutkulu sevmediğini anlayamassın
Her telefon çaldığında o sesi duymayı beklersin
Her kapı açıldığında yerinden fırlayarak heycanla bakarsın
Hep bir hayal kırıklığı yaşatır sana hayat çok seversen eğer
O kendi yolunu çizmiştir aslında belki bir başkası çalmıştır kalbini
Çünkü çok seversen eğer kaybedeceğin gün yakındır sana
Acı olgunlaştırır insanı çok seversen çok acı çekersin
Bazen taş kalpli olursun bazen vicdansız bazende acımasız derler
Oysa hiç bilmezler yaşadığın büyük aşkların açtığı derin yaraları
Çünkü sen çok sevdiğin için kaybetmişindir bu aşk kavgasını
Çok seversen çabuk kaybedersin.