Teker gitmez Soğanlı’ya tabur noksan silahından
Dudaklarda sessiz çığlık savaşmadan düşer civan
Moskof kazanır savaşı Ermeni’nin külahından
On beş günde doksan bin can yazacaktı tarihe an
***

Yüzyıldır hazin ağlar Allahüekber dağı
Lakin orda en necip nefer yatar koynunda
Toplu olan definin Sarıkamış durağı
Mukaddes ve künyesiz asker yatar koynunda

Sarıkamış bir destan Sarıkamış bir yara
Sarıkamış’ta ağıt yüklü gider ağyara

Sabahın seherinde kavurucu ayazda
Kervan yola revandı kaderini bilmeden
Pusu kurmuştu ölüm, karda suç var biraz da!
Mehmedim şehit düştü umudu eksilmeden

Sarıkamış’ta rüzgar okşarken yanık yüzü
İnliyordu duadan yere bakan gökyüzü

Din ve vatan uğruna mecburdu seferberlik
Üstte yok ayak da yok karınlar desen yassı
Can fedaya hazırdı sorulur muydu erlik
Canını hiçe saymak buydu Türklük esası

Sarıkamış’ın ruhu sızlar inceden ince
Başlar öne eğilir Sarıkamış denince

Daha vedalaşmadan ana baba canana
Kardeş sıcaklığıyla bitişerek kol kola
Hayalleri bitmeden uzandılar yan yana
Sonra da habersizce uçtular sağa sola

Tutulan tüm nefesler Sarıkamış’ta dondu
Suçlusu Enver Paşa, facia acı sondu

Sarıkamış ölümlü, böyle yazıldı destan
Türküm diyen her sene anıyor yiğitleri
Yüreklerdeki yeri Hak katında gülistan
Onların adı artık kardelen şehitleri.

Nezahat YILDIZ KAYA
22 Aralık 2014 (arşiv)