D'arağacıgülüşüm yok gamzelerim olmadı hiçbir zaman yitik bir beklentinin is kokulu tiskinçligi arasında arşınlayıp durdum buz gibi kaldırımları bağcıklarım düğümlüydü her düğüm başka bir günüme ölüm çözemediğim bir düğümün arasına saplanmış tırnağımda sarkıp dururdu kırgın ümitlerim avuçlarım kilitdi benim açamadım avuç içlerimi canımı çok yaktıklarından beri dört tırnağımın saplanıp kestiği yerlerimden kanayıp dururdu kimsesiz çığlıklarım ah...şimdi gül diyorsun ya bana hani bir kere bile olsa gülümse tek bir gülümseme yetecek mi sence d’arağacında çiçekler açtırmaya |
Tebrikler, sevgiler...