gül kumları.. içi gül kumu peyzajı sessiz ve şeffaf duvarları açıyor, misk-i hûlya kokulu güneş’ten çiçeklerle şehirler kuruyorum güz küskünü tek kişilik efsane aşkımın tan ağrılı yürek hücresinin sürgüleri eflâtun rengini almıştı, çağrısı duyulurken çatal ağızlı kaf dağının simurgları nefs-i katıksız savunma yaptım sevda zirvesi öncesi ardı sıram aşkından pervaneler ütopya alımlı vuslat meyvesi taşıyorlar şehr-i hüzzam meydanına fırtına göçüne kanat açtı baharsız kırlangıçlar sevgilinin gözlerinde eprimiş bir iklime gittiler ki söz vermiştim kırkikindilere akşamüstü gelmesinler diye sevda şehirlerime ince ince çiseledi ve destansı şiirlere selam durdu musmutlu tavırları saçları ipek dudağı de’senli gül kumları... .. |