T/An/Sızı/M
T/An/sızı/M
Karanlığıma bir umut ışığı b/ekledim Bitip tükenmek bilmeyen umutla Bir el ol istedim Geceme Ayan beyan doğ istedim Tan-sızım güneşim ol istedim İstedim sadece istedim Günü , dünü gecenin koynuna Bıraktım Umudum sayfa sayfa sarardı Şimdi tutuyorum ucundan Kırılmış, örselenmiş umutsuz sayfaları Kum gibi dağılıyor Kıyılarım hüzün dalgalarında Sonra dönüyorum kırılmış dökülmüş tümcelerin dalgasına batıyorum Boğul boğul bitmiyor Düşünüyorum Olmalı Belki kırgın bir satırda Belki öznesiz Hasretin koynunda Belki ben gibi devrilip tepetakla düşmüş bir cümlede Belki söylenmemiş cümleler de Üç beş satır olmalı , okunmuş veya okunmaya değer bulunmamış .... SİBEL KARAGÖZ |
Tebrikler saygılar