Uzatmak istesem de gönülden elimi,
dokunamam hüzünlerine!..
En iyi dostun yalnızlık olmuş bilirim!...
Yiterim çaresizliğimde,
Hayıflanırım kaderine!..

Sitem midir bu suskunluk, bahtına?
İsyan mıdır alın yazına!?
Yalnızlık türküleri söyler için için!..
Her gün biraz daha yorgun,
her gün biraz daha soluk beniz ile
dünyayı sırtında taşıyor gibisin!...

Dalar gözlerin engin meçhullere!..
Kim bilir kimi, kim bilir neyi beklersin?..
Fırtınalar kopar yüreğinde,
çaresizliklere sürüklenirsin…

Veda edemeden derde- tasaya,
merhaba diyemeden sevince-umuda,
kulaç atıp sıkıntılarında,
kapılıp gidersin deli dalgalara!..

* * * * * * * * *

Ne çok isterdim;
mahzun yüzüne bir tebessüm
ve yorgun yüreğine bir damlacık umut verebilmeyi...
Elden ne gelir?..
Ne yüzümde bir tebessüm,
ne de yüreğimde bir damlacık umut kaldı,
uzun zaman oldu uğurlayalı eski dostları!..

Zafer YANIK